คุณเสียงซอ เลิศรัตนชัยกับสิ่งที่เธอได้เรียนรู้บนเส้นทางสู่การเป็นนักกีฬาขี่ม้าทีมชาติของเธอ
บทความ: LuxuoTH ภาพ: ธนัท เตรียมชาญชูชัย วีดีโอ: ไทยคม สุขตลอดชีพ และ ธีรภัทร รัตนกุลชัยนันท์
บทความ Cover Story ประจำเดือนพฤศจิกายนของเรานี้ได้รับเกียรติจากแขกคนเก่งที่ประสบความสำเร็จในฐานะนักกีฬาขี่ม้าคนสำคัญของประเทศ คุณเสียงซอ เลิศรัตนชัย สาวสวยในวัย 27 ปีผู้นี้เป็นเจ้าของความสำเร็จในการแข่งขันระดับประเทศและระดับนานาชาติหลายรายการ ไม่ว่าจะเป็นเหรียญจาก SEA Games หรือ ASEAN Games และเธอยังเป็นนักกีฬาขี่ม้าทีมชาติไทยเพียงผู้เดียวที่ฝ่าฟันในรายการ FEI Asian Championships ครั้งล่าสุดได้จนถึงวันสุดท้าย เธอผ่านทุกสนามการแข่งขันมาด้วยความภูมิใจที่ได้พยายามอย่างเต็มที่และมุ่งมั่นที่จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์และความสำเร็จแบบทีละก้าวอย่างมั่นคงต่อไป และนี่คือเรื่องราวแห่งการเติบโตบนเส้นทาง 20 ปีของการเป็นนักกีฬาขี่ม้าของเธอค่ะ …
คุณเสียงซอเริ่มต้นขี่ม้าได้อย่างไร
คุณพ่อคุณแม่ชอบกิจกรรมเอาท์ดอร์ ซอเลยได้ทำกิจกรรมที่เป็นกีฬาค่อนข้างเยอะ ไม่ว่าจะตามคุณพ่อไปสนามฟุตบอลบ้าง หรือว่าพี่สายลับว่ายน้ำก็ตามเขาไปว่ายน้ำ หรือว่ากิจกรรมกีฬาอื่นๆ ของโรงเรียนซอก็เล่นเกือบทุกกีฬาเลย เป็นคนที่ชื่นชอบกีฬาตั้งแต่เด็กค่ะ สำหรับม้านั้นก็ได้ขี่ตั้งแต่เด็ก คุณพ่อคุณแม่พาไปขี่ในป่าเป็นเทรล หรือไปทะเลที่เดินริมชายหาด แต่ว่าตอนนั้นก็ยังเด็กมากๆ และก็ยังกลัวที่จะขี่ม้า ยิ่งไปเดินเทรลแล้วจะเป็นม้าตัวใหญ่ๆ ก็กลัว ก็เลยอาจจะห่างหายจากการขี่ม้าไป ซอได้กลับมาลองขี่ม้าอีกครั้งตอนอายุ 8 ขวบค่ะ จริงๆ ก็ยังไม่ได้รู้ว่ากีฬานี้มีอะไรมากน้อยขนาดไหน หรือกีฬานี้เป็นอย่างไร จนได้มาเจอโค้ชที่เป็นโค้ชซอมาจนถึงทุกวันนี้เลยก็คือ โค้ชเอ้ อรรคสิทธิ์ เตียตระกูล ก็แนะนำให้รู้จักว่ากีฬาขี่ม้ามีหลายชนิดไม่ว่าจะเป็น Dressage หรือว่า Show Jumping หรือ Eventing ที่เป็นกีฬาในระดับมหกรรม ซึ่งตัวซอเองก็เป็นนักกีฬา Show Jumping ก็คือกระโดดข้ามเครื่องกีดขวาง
การขี่ม้าเป็นกีฬาที่มีต้นทุนสูงจนทำให้คนเข้าถึงได้ยากจริงหรือไม่
ถ้าเรามองย้อนกลับไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว กีฬาขี่ม้ามันอาจจะห่างไกลกับทุกๆ คนมากนะคะ แต่ซอเชื่อว่าทุกวันนี้มีโอกาสมากมายเกิดขึ้นกับกีฬาขี่ม้า มีคอกม้าเปิดเยอะมากแล้วก็เป็นการเปิดโอกาสให้น้องๆ ได้เข้ามาสัมผัสกับกีฬาขี่ม้าให้มากขึ้น โดยที่ไม่ได้จำกัดว่าทุนทรัพย์ของแต่ละคนจะเป็นแบบไหน และซอว่าการที่มีคนรู้จักกับกีฬาขี่ม้ามากยิ่งขึ้นก็จะทำให้เสน่ห์ของกีฬาชนิดนี้เพิ่มมากขึ้นด้วย
เส้นทางการขี่ม้าสอนอะไรเราบ้าง
กีฬาขี่ม้ามันคือการที่เราทุ่มเทระยะเวลาหนึ่งในชีวิตของเราเลยค่ะ เพราะว่ากีฬานี้มันไม่ใช่แบบมาเล่นแล้วก็ไป แต่มันคือการที่เราต้องเก็บประสบการณ์ แล้วกีฬานี้มันสอนอะไรหลายอย่างมากๆ ความอดทน ความมีระเบียบวินัย เปิดโอกาสหลายๆ โอกาสให้ซอในชีวิต และซอเชื่อเสมอว่าโอกาสทุกๆ โอกาสมันสำคัญเสมอ เมื่อใดที่คุณได้โอกาสแล้ว คุณต้องใช้โอกาสนั้นให้ดีที่สุด
นักกีฬาขี่ม้ามีความผูกพันกับม้ามากเพียงใด พอจะอธิบายเป็นคำพูดได้หรือไม่
การที่จะประสบความสำเร็จได้กับกีฬานี้ หัวใจสำคัญที่สุดของเราคือม้า วันหนึ่งที่เราออกไปแข่งร่วมกันมันคือสองหัวใจที่มันต้องรวมกันเป็นหนึ่งให้ได้ เวลาที่เราขึ้นไปอยู่บนหลังม้าแล้ว โลกของเรามันเปลี่ยนไปในอีกรูปแบบหนึ่งเลย กีฬาขี่ม้าเป็นกีฬาบุคคลก็จริง แต่ซอมีเพื่อนร่วมทางอีกหนึ่งชีวิตที่ไม่สามารถพูดคุยโต้ตอบกับเราได้ แล้วก็เป็นสิ่งมีชีวิตอีกสิ่งนึงที่สวยงามและพิเศษมากๆ เลย แน่นอนว่าหัวใจสำคัญที่สุดของซอตอนนี้ก็คือคอร์วิลล์ คอร์วิลล์ก็คือม้าที่ร่วมทางกับซอมาตลอดระยะเวลา 7-8 ปีแล้ว ซึ่งพาซอไปถึงเหรียญ SEA Games เหรียญ ASEAN Games แม้กระทั่ง Asian Championships ที่เขาพาซอกระโดดข้ามทุกจัมป์ไปได้ ม้าสำหรับนักกีฬาขี่ม้ามันคือทุกอย่างในชีวิตค่ะ มันคือคนในครอบครัว มันคือน้อง มันคือพี่ มันคือครู เขาคือทุกอย่างเลย เขาคือเพื่อน เขาคือคนที่เราหันไปแล้วพูดอะไรกับเขาก็ได้ เขาก็รู้และมีความรู้สึกเหมือนกัน นี่แหละค่ะคือเสน่ห์ของกีฬานี้ที่หลายๆ คนอาจจะมองข้ามมันไป
คุณเสียงซอรู้สึกประทับใจหรือภูมิใจการแข่งขันครั้งใดที่สุด
แน่นอนว่าทุกๆ ครั้งที่ได้รับใช้ทีมชาติไทย ได้แข่งในนามทีมชาติไทย มันคือจุดสูงสุดในชีวิตนักกีฬาอยู่แล้ว ซึ่งซอว่าซอโชคดีมากๆ เลยค่ะที่ได้ติดทีมชาติไทยพร้อมกับพี่สาวของซอก็คือพี่สายลับ แล้วก็โชคดีกว่านั้นคือเราทั้งคู่เคยขึ้นโพเดียมไปรับเหรียญ SEA Games ด้วยกันถึง 2 ครั้ง หันไปคือมีพี่สาวยืนอยู่ข้างๆ นั่นคือเป็นความทรงจำที่อยู่ในใจในคำว่าทีมชาติไทย
แล้วการแข่งขันครั้งที่ยากหรือลำบากใจที่สุดคือครั้งใด
Asian Championships สอนอะไรหลายๆ อย่างมากเลยค่ะ เพราะว่าพี่สาวเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงก่อนที่ซอจะเริ่มคัดตัว แล้วพอคัดตัวสนามแรก ซอตกม้าม้วนลงมาทั้งตัวซอทั้งคอร์วิลล์ ทุกคนตกใจมาก แต่มันก็ทำให้เราได้เรียนรู้ว่าเราอาจจะหยุดพักไปนานพอสมควร และการที่จะกลับมาอีกครั้งหนึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย ซอใช้เวลา 6 เดือนในการคัดตัวและช่วงเวลา 5 วันที่เราอยู่ในการแข่งขันชิงแชมป์เอเชียนั้นเป็น 5 วันที่ซอมีความสุขที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ ซอว่าซอขี่ดีที่สุดและซอเชื่อว่าซอสู้ที่สุดเหมือนกันใน 5 วันนั้น แล้วคอร์วิลล์เองก็สู้ไปกับซอแบบสุดหัวใจที่เขามี ซอเป็นนักกีฬาทีมชาติไทยคนเดียวที่ได้แข่งถึงวันสุดท้ายคือวันรอบบุคคลซึ่งมันเป็นความสูงที่ 1.50 เมตร พอจบแล้วดีใจมากเลยค่ะ ผลงานอาจจะไม่ได้ดีมากเหมือนกับที่หลายๆ คนคาดไว้ แต่ว่าซอรู้สึกภูมิใจที่ไม่ยอมแพ้และยังยืนอยู่จนถึงวันสุดท้ายได้โดยที่ไม่ต้องมีคำถามกับตัวเองว่าทำไมถึงทำได้ไม่เต็มที่ วันนั้นคือทำดีที่สุดและก็ภูมิใจในตัวเองและในคอร์วิลล์มากๆ
มีอะไรที่ตัวเองได้เรียนรู้จากการขี่ม้าที่สามารถส่งต่อให้ผู้อ่านนำไปประยุกต์ใช้กับสิ่งที่กำลังพยายามทำอยู่ในชีวิตการเรียนหรือการงานได้
สำหรับกีฬาขี่ม้าซอว่ามันคล้ายๆ กับการเก็บเกี่ยวประสบการณ์เหมือนการเดินขึ้นบันไดไปทีละก้าว เราไม่สามารถประสบความสำเร็จได้แบบก้าวกระโดด เราค่อยๆ ขึ้นทีละก้าวอย่างมั่นคง เย็นให้ได้และต้องรอให้เป็นค่ะ ซอเชื่อว่าถ้ารากฐานเรามั่นคง ความพยายาม ความอดทนและความขยันมันจะตอบเราเองว่าเราจะไปถึงจุดนั้นไหม ซอเชื่อว่าวันหนึ่งถ้ามันไม่ใช่แบบที่เราตั้งเป้าหมายไว้ มันมีทิศทางอื่นที่เราสามารถไปได้ถ้าเราเป็นคนดี เรามีความฝัน เราขยัน เรามั่นใจ แล้วเราเรียนรู้ว่าเราเองสามารถผิดพลาดได้ แต่ผิดพลาดแล้วเราต้องทำครั้งต่อไปให้มันดีกว่าเดิม และอีกสิ่งหนึ่งที่ซอว่าสำคัญคือเราต้องพยายามแวดล้อมตัวเองด้วยคนที่จะสนับสนุนเรา เพราะสุดท้ายแล้วคนที่อยู่รอบๆ ตัวเราเขาจะเป็นคนที่คอยประคับประคองเรา และเป็นคนคอยแนะนำเราว่าสิ่งใดที่ดีแล้วและสิ่งใดที่เราควรจะต้องปรับปรุงอีก
บทความที่เกี่ยวข้อง: Sumanee Gunakasem on Lifelong Passion for Jewelry Collecting
Luxuo Thailand met with Thailand’s leading equestrian athlete whose optimism is simply contagious.
Words: LuxuoTH Photo: Thanut Treamchanchuchai Video: Thaikom Suktalordcheep and Teerapat Rattanakulchainun
Gracing our cover in this month of November is one of the most successful equestrian athletes of Thailand: Siengsaw Lertratanachai. The 27-year-old has enjoyed several national and international wins over the years, including medals from the SEA Games and the ASEAN Games. She was also the sole Thai equestrian national team to last until the final day of the latest FEI Asian Championships. Siengsaw approached and completed each competition with the pride in the fact that she has done her best, and that she will continue to amass experience and achievements in the most assured manner possible. And this is the story of her growth on her 20-year journey as an equestrian …
How did you first find yourself on the back of a horse?
My parents are into outdoor activities so I had the chance to get into several sports. I would join my dad when he went to the football fields or my sister Sailub to the swimming pool. I was also engaged in most of the sports at the school. I was a sports girl all right. My first experience riding a horse was as a child as well. My parents took me riding on the trails and on the beach. But I was very young so I was quite scared. This was especially true for trail riding where the horses were bigger. I didn’t ride much until I gave it a try again when I was eight. Actually, I didn’t know much about what it had to offer or what it was really like until I met Coach Aey Akkasit Tiatrakul who continues to coach me until this day. He showed me the different disciplines of horse riding: dressage, show jumping and eventing which is the combination of disciplines. I am a show jumper.
Is it true that horse riding is not easily accessible to regular people due to the high cost involved?
Horse riding could be highly irrelevant for most people 20 years ago. But I think opportunities are abound these days. There are many more stables that allow younger people to give horse riding a try, regardless of their financial means. And I think that improved familiarity with horse riding also makes this particular sport more alluring as well.
What did you learn from riding horses?
Horse riding is a sport where you dedicate a good chunk of time of your life. It’s the kind of sport you engage casually on and off. You need to build your experience. Horse riding teaches you many things like patience and discipline. It opened the door to many opportunities in life for me. And I always believe in the significance of each and every opportunity. So whenever you are given a chance to do something, you must make the best out of it.
How close are riders to their horses? Can this bond be explained in words?
Your horse is at the heart of your success in this sport. On the day of your competition, the two hearts must beat as one. When you are on the back of a horse, your world is transformed into something else totally. Horse riding may be an individual sport, but I have this companion who cannot communicate with me verbally, this magnificent and most special living creature. Courville has been my horse of seven or eight years now. He helped me towards my SEA Games and ASEAN Games medals, and he helped me complete every jump in the Asian Championships. To riders, the horse is everything in life. He is your family member, you brother, your teacher, your everything. He is your friend who you can turn to and say anything to him. He is sentient and emotionally sensitive. And this is one of the charms of horse riding that a lot of people overlook.
Was there a competition that you were particularly impressed by or proud of?
Every time I serve the Thai national team and compete in the name of country is a high point in the life of an athlete such as myself. I was very lucky to have been on the team together with my sister Sailub. Even more than that, we were so fortunate to have been on the podium to receive SEA Games medals together twice. That memory of turning around and seeing your sister there is forever etched in my heart as a Thai national team member.
What was your toughest competition so far?
TheAsian Championships taught me so many things. My sister was involved in a serious accident just before my first preliminary. I fell of the back of Courville and we were both rolling. Everyone was shocked. That was a reminder that I might have had too long a break, and coming back was not an easy feat. I spent six months in the preliminary, then five days in the actual competition at the Asian Championships. I could say that those were the happiest five days of my life. I think I did my best and I went the distance during those five days. Courville also gave me his all. I was the only Thai national team member to remain until the last day of the competition. It was the individual competition day at the height of 1.50 meters. I was very content when it was done. My performance might not have been as good as expected by many, but I remain proud for not giving up, and for staying in the game until the last day. There is no question to myself whether or not I have done my best. I have done my best on that day, and I am very proud of myself and of Courville.
Is there something you learned from horse riding that our readers can apply to their studies or career?
Horse riding requires one to build experience like a slow and steady step up the stairs. There is no shortcut to success. You need to stride forward at an assured pace. You need to know how to be coolheaded and patient. I believe that, with a solid foundation, the combination of your efforts, perseverance and diligence will take you there. Even if we don’t reach the goals we have set for ourselves, life will put us on another course if we are a good person with dreams, commitment and confidence. We must realize when mistakes are made and to do it better the next time. Also, I think it is important for us to surround ourself with people who will support us. Eventually, the people nearest to us are the wind beneath our wings who tell us what we have done right and what we need to improve next.
See also: Sumanee Gunakasem on Lifelong Passion for Jewelry Collecting
